TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >>Fenomen bycia parą (relacji) kobiety i mężczyzny z niepełnosprawnością intelektualną głębszego stopnia interesuje mnie od dawna, sam zaś pomysł jego przemyślanej i celowo zaprojektowanej eksploracji zrodził się podczas realizacji zupełnie innego przedsięwzięcia badawczego. Dotyczyło ono poznawania codziennego życia wymienionej grupy osób przez obserwację zachowań językowych badanego środowiska (D. Krzemińska, 2009, 2012c). Już wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że placówka, w której przeprowadzałam badania — a był nią środowiskowy dom samopomocy — jest przestrzenią, w jakiej dorosłe osoby z głębszym stopniem niepełnosprawności intelektualnej nie tylko angażują się w proponowane im rodzaje i formy terapii zajęciowej czy inne aktywności, ale także nawiązują relacje międzyosobowe. Wśród tych relacji jako niezwykle istotne jawi się bycie parą. (fragment ze wstępu) |
SPIS TREŚCI: Pokaż spis treści >>- Rozdział 1. Wprowadzenie w kontekst pola przedmiotowego — wokół (nie)zdolności do bycia parą z niepełnosprawnością intelektualną
- Dyskurs upośledzonego ucznia i wychowanka — (nie)dorosłość z obniżonym ilorazem inteligencji w kolizji z wiekiem biologicznym
- Dyskurs ułomnej uczuciowości — kwestionowanie zdolności do (za)kochania
- Odkrycie seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną i kłopotliwa natura jej ekspresji
- Dylematy i pytania o wsparcie w dorosłości — wiele mówiąca (nie)obecność zainteresowania kobietą i mężczyzną z niepełnosprawnością intelektualną jako parą * Rozdział 2. Metodologiczny kontekst badań — konstrukcja własnego projektu
- Zakreślenie obszaru przedmiotowego i jego umiejscowienie w jakościowej strategii badawczej
- Metodologiczny dylemat i jego rozstrzygnięcie: rekonstrukcja założeń dotyczących metod(y) badań i miejsca akcji
- Strategia etnograficzna w poznawaniu zjawiska bycia parą osób z niepełnosprawnością intelektualną
- Pisanie etnografii
- Deklaracja paradygmatyczna
- Miejsce akcji i badane osoby a etyczny aspekt badań
- Rozdział 3. Par portrety subiektywne. „Przekształcenie” danych empirycznych z badań w tekst — opowieści z terenu
- Maria i Henryk. "Przyszli tutaj, spotkali się i to spotkanie utrzymują! Trzymają tą relację, mocno trzymają — bo stali się sobie bliscy. I się tego trzymają!"
- Maria i Henryk jako para w perspektywie terapeutów: "To jest taka para, która bez siebie nie jest w stanie funkcjonować"
- Marta i Dawid, Marta i Adrian, Marzena i Adrian, Marzena i Dawid — hermetyczny krąg relacji damsko-męskich w placówce wsparcia * Marta i Dawid. "No, wszystko dobrze! Pięknie jest! A co!"
- Marta i Adrian. "Nie chcę być z Adrianem! A on ciągle za mną łazi!"
- Marzena i Adrian. "Ja Marzenkę bardzo kocham. Bardzo chcę się o nią troszczyć, opiekować, być z nią cały czas. Cały czas z nią być"
- Marzena i Dawid. "Tak, tak, jesteśmy razem, jest bardzo dobrze. No, wreszcie jest tak, jak miało być"
- Marta — Dawid, Marta — Adrian, Marzena — Adrian, Marzena — Dawid jako pary w perspektywie terapeutów
- Leitmotiv ośrodka! Tu się wszystko kotłuje wokół tego * Terapeuci o Marcie i Dawidzie: "ONA BARDZO SIĘ W NIM ZAKOCHAŁA i najważniejsze dla niej było to, żeby on BYŁ! "
- Marzena i Adrian widziani przez terapeutów : "Tak naprawdę to tylko Adrian chciał z nią być. Ona nie. […] Ona to robiła dla mamy. Bo Adrian bardzo podobał się mamie Marzeny jako odpowiedni dla jej córki chłopak"
- Marzena i Dawid — zapoczątkowanie relacji w oglądzie terapeutów: "Znudził się Martą. Zauroczył Marzeną. Tamta opatrzyła mu się?"
- Małgorzata i Tomasz: "No, to pasujemy do siebie, misiu, nie? […] Tylko że tamten jeszcze nie wie, bo ja go nie chcę zranić"
- Małgorzata i Tomasz jako para w perspektywie terapeutów: "To jest taki związek… trochę takich flirtujących nastolatków "
- Alina i Dariusz: "No, my jesteśmy poważną parą! W ogóle jak się jest parą tutaj, to się jest ważnym!"
- Alina i Dariusz jako para w perspektywie terapeutów: "No, są parą. Tutaj są. Ale jakiejś głębi w tym nie ma"
- Dominika i Paweł: "[…] jak chcesz, to już jestem wolny. A ona — że tak!"
- Dominika i Paweł jako para w perspektywie terapeutów: "Na pewno jest to jeden z najfajniejszych związków tu w ośrodku. Oni wzajemnie coś sobie dają!"
- Postscriptum. Być (z) parą w środowiskowym domu samopomocy
- Rozdział 4. Być parą z niepełnosprawnością intelektualną — interpretacja zjawiska w wybranych kategoriach teorii postkolonialnej Homiego K. Bhabhy
- (O) czym jest postkolonializm? * Mimikra, czyli upodobnienie — transformacja pary z niepełnosprawnością intelektualną w „cywilizowany” podmiot
- Hybryda/postać hybrydyczna — „prawienormalna”/„pełnosprawnopodobna” para niepełnosprawnych intelektualnie * (Współ)skolonizowani terapeuci — rozszczepienie tożsamości kolonizatora
- Spotkanie w Trzeciej Przestrzeni
- Słowo końcowe. Emancypacyjna moc etnografii
- Bibliografia
- O autorce
|